Przyznanie renty osobie poszkodowanej – radca prawny Karol Borkowski

Przyznanie renty osobie poszkodowanej – radca prawny Karol Borkowski

Obowiązujące przepisy umożliwiają poszkodowanemu ubieganie się o przyznanie odpowiedniej renty: gdy w wyniku wypadku osoba ta utraciła częściowo lub całkowicie zdolność do pracy, zmniejszyły się jej widoki powodzenia na przyszłość lub też zwiększyły się potrzeby. – r. pr. Karol Borkowski

W niniejszym blogu już wielokrotnie omawiano kwestię zadośćuczynienia pieniężnego: https://kancelariasamoszuk.pl/pl/zadoscuczynienie-wygrana-na-rzecz-klienta/https://kancelariasamoszuk.pl/pl/zadoscuczynienie-za-smierc-osoby-bliskiej-r-pr-karol-tomasz-borkowski/ , o którym mowa w art. 445 § 1 k.c. Ma ono na celu naprawienie szkody niemajątkowej wyrażającej się krzywdą w postaci cierpień fizycznych i psychicznych. Ustalając kwotę zadośćuczynienia należy mieć na uwadze rozmiar cierpień fizycznych związanych z zaistnieniem wypadku, dolegliwości bólowe powstałe w następstwie urazu oraz długotrwałego leczenia. Wszak ma ono na celu złagodzenie osobie pokrzywdzonej doznanych cierpień fizycznych i moralnych, wysokość zadośćuczynienia musi zatem pozostawać w zależności od intensywności cierpień, czasu ich trwania, ujemnych skutków zdrowotnych jakie osoba poszkodowana będzie zmuszona znosić w przyszłości – zadośćuczynienie ze swej istoty, co do zasady uwzględniać winno więc wszystkie cierpienia, których doznał pokrzywdzony: zarówno te, które odczuwał w przeszłości, jak i aktualne oraz te, co istotne, które będzie odczuwał do końca życia – zadośćuczynienie powinno spełniać funkcję kompensacyjną (jak wskazuje: wyrok SN z dnia 29 września 2004 r., II CK 531/03, czy wyrok S.A. w Białymstoku z dnia 1 lutego 2005 r., III APa 9/04).

W niniejszym wpisie chciałbym skupić się na omówieniu treści art. 444 § 2 k.c. Wskazuje on, że jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, ma prawo żądać od sprawcy (bądź jego zakładu ubezpieczeń) odpowiedniej renty. Roszczenie o rentę przysługuje więc poszkodowanemu gdy: całkowicie lub częściowo utraci zdolność do pracy zarobkowej, zwiększą się jego potrzeby, zmniejszą się jego widoki powodzenia na przyszłość. Oczywiście wskazane powyżej okoliczności powinny być co do zasady trwałe. Każda z powyższych przesłanek może stanowić samodzielną podstawę zasądzenia renty.

Przechodząc do omówienia poszczególnych wyżej wskazanych okoliczności, wskazać należy, iż pierwsza z wyżej wymienionych dotyczy wprost renty uzupełniającej. Jej celem jest rekompensata utraconych dochodów na skutek utracenia przez osobę poszkodowaną zdolności do zarobkowania w wyniku zdarzenia. Idąc dalej kwestia zwiększonych potrzeb obejmuje wymierną szkodę wynikającą z konieczności poniesienia kosztów rehabilitacji i leczenia. Jeśli zaś chodzi o zmniejszenie widoków powodzenia na przyszłość  dotyczy poszkodowanego, który w wyniku zdarzenia stracił możliwość na dalszy rozwój, np. dalszego kształcenia  w obranym kierunku.

Art. 447 k.c. przewiduje zaś możliwość dokonania kapitalizacji renty- czyli dochodzi do wypłacenia renty jako jednorazowej płatności (dzieje się to w wyjątkowych sytuacjach, gdy jednorazowe zliczone świadczenie pozwoli na np. przekwalifikowanie zawodowe). Idąc dalej renta może zostać przyznana na określony czas (gdy istnieje perspektywa powrotu do zdrowia) lub też mieć charakter stały (gdy skutki zdarzenia są nieodwracalne). Jeśli chodzi o wysokość renty zależy o jakim rodzaju renty mówimy – jeśli chodzi o rentę w związku ze zwiększonymi potrzebami – musimy koniecznie wykazać koszty ponoszone na leczenie. W zakresie zaś renty uzupełniającej: jej wysokość stanowi różnica pomiędzy dochodami, które otrzymuje po wypadku a tymi, które uzyskiwał przed wypadkiem. Na marginesie wskazać należy, iż podstawą ustalania renty powinna być realna sytuacja na rynku pracy.

Należy pamiętać, że wysokość renty może ulec zmianie. Wszak zasądzenie renty w danej kwocie, nie oznacza, że tej kwoty zmienić nie można, zgodnie bowiem z art. 907 § 2 k.c., gdy obowiązek płacenia renty wynika z ustawy, każda ze stron może w razie zmiany stosunków żądać zmiany wysokości lub czasu trwania renty, chociażby wysokość renty i czas jej trwania były ustalone w orzeczeniu sądowym lub w umowie.

Wskazać należy, iż bez względu na to o jaką rentę się ubiegamy, warto skorzystać z pomocy profesjonalistów- kancelarii radcowskiej lub adwokackiej – to bowiem profesjonalista powinien pomóc w sformułowaniu roszczenia i poprowadzeniu postępowania sądowego, które w tego typu przypadkach do prostych nie należy.

 

Zapraszamy do zapoznania się z innymi publikacjami Kancelarii na naszym blogu:

 

https://kancelariasamoszuk.pl/pl/aktualnosci/

 

r. pr. Karol Tomasz Borkowski